Wouter

Ik vertelde al dat ik het graf van Wouter flink schoon ging maken afgelopen woensdag. Mijn ouders zijn op vakantie en ik vroeg of ze het een goed idee vonden dat ik alles een keer goed schoon zou maken. Dat vonden ze prima en zo ging ik woensdagochtend gewapend met emmer, doekjes, schoonmaakazijn, dreft en andere spullen naar de begraafplaats.

Zo zag het eruit. Heel veel vergeet-me-nietjes hadden zich uitgezaaid en dat heeft heel mooi gebloeid. Maar zoals jullie kunnen zien, zijn die helemaal uitgebloeid. 

Ik heb alles er uitgetrokken.

Ik heb letterlijk 2 uur de glazen pebbles schoon zitten maken. Wel lekker in het zonnetje.

En aangezien het toch rustig was. Heb ik op mijn telefoon Bökkers aangezet. Wouter was bekend met deze band en had ze kort voor zijn overlijden nog zien optreden. Ik weet nog heel goed dat, nadat iedereen weg was en alleen ons gezin nog over was in de zaal, na de koffie, onze begrafenisondernemer nog even zei: 'zo, zullen we nu nog even Bökkers draaien?' en die draaide die in vol volume. Dat was echt bijzonder.

Zo, helemaal leeg en alles weer schoon.

Zo zag het er ongeveer uit toen het geplaatst werd. Fijn verse potgrond erop.

Ik had al wat plantjes maar ging naar het tuincentrum voor meer. Even de innerlijke mens ook verwennen. 

Zo zag het eruit voor ik de plantjes ging poten. Alles wat moest blijven netjes teruggeplaatst.

En zo ziet het er nu uit. Heerlijk fris en netjes weer. Ik heb gekozen voor voornamelijk blauwe, rode en witte bloemen. 

Zo zie je alle stenen weer. Die verzamelden we op vakantie.

En zo zijn de teksten ook weer zichtbaar. We houden van je, zo geliefd, zo gemist.

Het was zo lief. Ik vroeg aan een van de beheerders of ik een kruiwagen mocht lenen want ik had zoveel planten en dingen te verslepen. Als ik voorzichtig en heeeeeel langzaam reed, mocht ik met mijn auto het terrein op. Nou, wat fijn. Wel een apart gezicht zo. haha. 

Ik ben met dit hele proces een heel groot deel van de dag bezig geweest. Maar het was zo fijn om te doen. Natuurlijk heb ik het graf van mijn opa ook weer mooi bijgewerkt. Met dezelfde soort plantjes als bij Wouter.

Vandaag ga ik een eind wandelen bij Oele en daarna heb ik s' middags een late dienst. Hopelijk nog even tijd om te knutselen.

Fijne dag.

Lieve groetjes,

Emily

 

Zomaar wat foto's en Wouters verjaardag

Ik dacht ik deel hier gewoon eens even wat foto's van de laatste tijd. Ik deel wel meer op instagram, maar hier vergeet ik dat snel. Zo bakte ik voor het eerst zuurdesembrood, Maakte ik oorbellen van klei, Heb ik foto's van de Dahlia's die bij mijn vriend in de tuin staan.

Ohja, ik heb een nieuwe hobby. armbanden haken. Mocht je er ook willen...laat even de kleuren weten hahahaha.

En natuurlijk kan ik dit niet vergeten. Het is vandaag Wouters verjaardag, 9 oktober. Hij zou 26 zijn geworden. Griezelig hoe snel de tijd gaat.

Omdat Max er vandaag is hebben we gisteren al een mooi boeket en nieuwe plantjes gehaald. Door de natte warme zomer was alles helemaal uit zijn voegen gegroeid. Het was tijd om de zomerbloeiers eruit te halen en te snoeien. Ik zal een voor en na foto laten zien haha.

Deze was echt zo groot als een dinerbord.

Mijn eerste gehaakte armband

Nummer 2.

Inmiddels is nummer 3 klaar, maar nog geen foto van.

Vakantiefoto van Wouter

Net terug uit Berlijn. Drink vandaag een biertje daarboven Broer.

Voor

Na.

Vandaag is het oppassen op Max, iets bakken en Wouter herdenken. 

Ohja, ik moet ook nog naar een opfriscursus van werk, voor een aantal voorbehouden handelingen.

Fijne dag lieve mensen.

Lieve groetjes,

Emily

 

6 jaar

Vandaag is het alweer 6 jaar geleden dat Wouter overleed. Voor mensen die mij nog niet zo lang volgen. Een van de moeilijkste dagen in mijn leven is deze dag. Want op maandag 3 september 2018 overleed mijn 19 jarige broertje Wouter bij een auto ongeluk, op 800 meter van ons huis.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even aan hem denk en dat zal ook zeker nooit veranderen. 

Ik mis hem. Ik mis hem zo.

Zoals altijd sta ik ook op mijn blog altijd even stil bij het verdriet wat deze dag met zich meebrengt en bij Wouter, mijn kleine grote broer. Voor altijd 19!

25 Jaar

 Vandaag zou je 25 zijn geworden. Ik heb cake gebakken, en helaas hoefde ik geen ruzie te maken over wie de deegkom uit mocht likken. Maar het mocht niet zo zijn. Je blijft voor altijd 19. Ik heb cake gebakken, en helaas kon ik geen ruzie maken over wie de deegkom uit mocht likken. Vanavond eten en drinken we op jou. 

Uit het oog maar nooit uit het hart. Ik mis je, kleine grote broer.

5 jaar

Onwerkelijk, onvoorstelbaar, onbeschrijfelijk. 

5 jaar geleden stond je voor het laatst op.

5 jaar geleden ging je voor het laatst naar je werk.

5 jaar geleden zaten we voor het laatst samen aan tafel.

5 jaar geleden zagen we jou voor het laatst.

5 jaar geleden verliet jij ons.

Geen woorden beschrijven het verlies van onze lieve Wouter. 

     Wouter

                 09-10-1998              03-09-2018                  

 

Auto kaarten

Gisteren was Wouters verjaardag, hij zou 24 zijn geworden. Op zo'n dag ben ik er altijd nog meer mee bezig, net als op zijn sterfdag. Maar goed. Een collega van mijn vader woont bij ons achter in de straat, en is ook goed bevriend met mijn moeder. Nu hadden haar zoons (volgen jullie het nog? hihi) zaterdag de auto van Wouter zien staan. Ze wilden graag wat doen voor Wouter en wilden dus de auto van hem wassen. Even voor de duidelijkheid: Wouter had 2 auto's. Met de andere auto is hij verongelukt, en mijn moeder gebruikt deze auto. Een oude Volkswagen Golf. 

Nou, die jongens zijn een hele dag bezig geweest om de auto op te poetsen en het resultaat mag er zijn hoor. Je zou de auto niet weer herkennen. Onder de kaarten zie je de voor en na foto van de auto.

We maakten een appelcake voor ze, Wouters favoriete gebak. En ik maakte dus als bedankje een mooie kaart voor beide jongens. De auto staat de glimmen op de kaart, de sterretjes en dankjewel stanste ik uit zilverkleurig spiegelkarton. Een stoer designpapier eronder en klaar is kees.

Voor

Na

Het lijkt wel een andere auto hè.

Ik kocht deze mooie bloemen voor Wouter. Gentianen met een alstroemeria en 2 rode anjers voor extra kleur. Met zijn sterfdag had ik dit precies zo gedaan en die bloemen hebben gewoon een maand gestaan. Benieuwd hoelang ze het nu volhouden.

Gisteren zaten de bloemen onder de druppeltjes, ziet er zo mooi uit.

Dit boeket hebben mijn ouders er neer gezet.

Vandaag mag ik weer een late dienst werken, na een vrij weekend om bij te komen van de vakantieweek. Dat is wel aardig gelukt. 

Vrijdag zijn we zelfs naar creaweekend Hardenberg geweest. Ik ben alleen vergeten foto's te maken van wat ik allemaal gekocht heb haha. Grappige was, ik had mijn paslimiet nog wat laag ingesteld (dat had ik toen gedaan met de vakantie) en nu wilde ik koffie en gebak halen voor mij en mijn moeder, werd mijn pas geweigerd. Lol! Er was niks aan de hand, gewoon de limiet weer even verhogen.

En ik won ook nog wat via Instagram, dat laat ik jullie volgende keer zien, want het is echt een geweldige prijs.

Fijne dag.

Lieve groetjes,

Emily

 

Herdenkingsmonument

Ik deel hier niet vaak iets over Wouter, simpelweg omdat ik vaak niet weet hoe en wat ik moet beschrijven. De zware dagen van dit jaar zijn weer achter de rug. Zijn sterfdatum en verjaardag, die dagen zijn altijd net iets lastiger als andere. Nu leek vandaag een goed moment om weer eens een blogje aan Wouter te wijden, aangezien er een stuk in de regionale krant verschijnt over zijn herdenkingsmonumentje aan de vliegveldstraat.

 Vlak voor Wouters sterfdatum, 3 september, werd eindelijk zijn herdenkingsmonumentje geplaatst. We waren hier al sinds het begin van het jaar mee bezig. Het paaltje bestellen en een aanvraag indienen bij de provincie. Maar helaas gooide corona roet in het eten. Het marmer wat gebruikt wordt, gaat naar India om daar bewerkt te worden. Helaas voor ons ging India ook compleet op slot door corona dus bleef het marmer heel lang daar liggen. Vlak voor onze zomervakantie kregen we het bericht dat het paaltje klaar was, wij helemaal blij. Helaas kwam er weer een tegenslag. De aanvraag was door de provincie goed gekeurd, alleen mocht het herdenkingsmonumentje niet van steen zijn. Huh? Wij schrokken en waren erg verbaasd, want 200 meter verderop staat zo'n zelfde paaltje aan de straat. Wij achter de provincie aan, kregen we de vervanger van de vervanger aan de telefoon in verband met de zomervakantie. Hij kon ons geen uitsluitsel geven maar zou erachteraan gaan. Ondertussen hadden wij ons ook aangemeld bij onze regionale krant de Tubantia. Die maakten een serie over bermmonumenten in Twente en de Achterhoek en wij (mijn moeder en ik) wilden graag ons verhaal vertellen over Wouter.

Gelukkig kregen we, terwijl we op vakantie waren, groen licht van de provincie. En een dag later belde de schrijver van het stuk in de krant, Alphons, om alvast even telefonisch wat dingen te bespreken. Zodra het monumentje geplaatst was, zouden we daarna met hem in gesprek gaan. Super spannend.

Zoals ik al schreef werd een paar dagen voor Wouters sterfdatum dan toch eindelijk het herdenkingsmonumentje geplaatst. De tekst is hetzelfde als op zijn grafmonument. We lopen er nu regelmatig langs, er brandt altijd een kaars, er staat een lampje op zonne-energie en regelmatig een mooi boeketje bloemen.

Een paar dagen na het plaatsen van het monumentje hadden we het gesprek met Alphons, voor de krant. Gewoon bij het monumentje, aan de straat. Het was een ontzettend fijn gesprek. En er kwam een heuse fotograaf om foto's te maken. En toen afwachten tot het geplaatst zou worden. Gisteren kreeg ik telefoon dat het vandaag in de krant kwam te staan. Ohhhh. Wat spannend. 's Avonds ontplofte onze telefoons zo ongeveer, het stuk was online al te lezen. Wauw. De foto's waren echt goed geworden, en de tekst hadden we van tevoren al mogen lezen en goedkeuren. 

Hieronder de link van de tubantia en het AD, want daar kun je het stuk ook lezen. 

https://www.tubantia.nl/hengelo/wouter-19-verongelukte-op-de-vliegveldstraat-hij-verdient-het-om-niet-vergeten-te-worden~ae7caa5d/

https://www.ad.nl/binnenland/wouter-19-verongelukte-op-800-meter-van-huis-hij-verdient-het-om-niet-vergeten-te-worden~ae7caa5d/

Hieronder de schermafbeeldingen die ik gisteren maakte. We stonden zelfs even helemaal bovenaan de site van de Tubantia.

Zelfs een foto op de voorpagina.

Wauw, een hele pagina gewoon.

Ik ben blij dat we op deze manier Wouters verhaal konden vertellen, 2 jaar nadat we hem verloren. Hij verdient het zo. Een mooi eerbetoon voor een prachtige jongen die veel te vroeg uit ons leven werd weggerukt. 

Ik ben best benieuwd wat jullie ervan vinden. Laat je het mij weten in de reacties??

Lieve groetjes,

Emily