bijtring met konijnenoren // bunny ears

Een paar dagen na het ongeluk werd een vriend van mijn broers opnieuw vader van een meisje. Nadat alles eigenlijk achter de rug was en alles was geregeld, ging ik opzoek naar iets leuks om te maken. Ik kwam uiteindelijk uit bij Ilse kleijer. Zij heeft een patroon voor een bijtring met konijnenoren. Ik begon s' middags ergens aan de eerste, en s' avonds was hij af. En omdat ik voor 2 andere vrienden die vader geworden zijn niks had gemaakt (al eerder hoor) maakte ik nog 2 blauwe voor deze jongetjes. En toen kwam er ook nog een bestelling binnen voor een roze. Dus tadah. 4 bijtringen met konijnenoren.

De konijnenoren worden in amigurumi style gehaakt. Ik ben nooit een fan geweest van amigurmi haken, veel te strak haken en alles in elkaar zetten. Maar met dit project ben ik weer een soort van gevallen voor amigurmi haken. Wellicht dat je in de toekomst weer meer amigurumi's hier tegen zult komen. 

Fijn weekend.

Lieve groetjes,

Emily

A few days after the accident my brother's friend became a father for the second time, a girl again. After everything was arranged and sorted out, I had time to start a new little project. I started looking and ended up at Ilse kleijer. She has a pattern for these bunny ears on a wooden ring. I started somewhere in the afternoon, and finished in the evening. And because 2 other friends also became father (earlier than the first one I mentioned) I made 2 more bunny ears. Blue for the boys. And after that I also got an order for one pink one. So tadahh. 4 bunny ears on wooden rings.

The bunnyears are crocheted in an amigurumi style. I never been a fan of crocheting amigurumi's, crocheting it is so tight and putting everything together. But with this project I'm sort of fallen in love with amigrumi's again.

Maybe in the future you will see more amigrumi's here at the blog.

Have a nice weekend.

Sweet greetings,

Emily

vlinders // butterflies

Vlinders. Deze haakte ik ongeveer een dag voor de begrafenis. Het was een idee dat ik kreeg van de stichting earlybirdjes, die birdjes maakt voor baby's in de nicu. Voor ouders van overleden kindjes werden geloof ik vlinders gehaakt (heel anders als deze hoor) en 1 kon er mee met het kindje in de kist, en de ouders konden er 1 houden. 

Nou, daar heb je het. Wouters lievelingskleur was rood, dus haakte ik met schachenmayr catania deze vlinders. Ik gebruikte dit patroon en haaknaald 3,5mm. 

Ik haakte eerst deze 10. 1 voor Wouter en 1 voor ons alle 7 (mijn ouders, mijn broers, mijn opa en oma en ik) en voor een goede vriendin van Wouter en een vriendin van de familie. 

Na de begrafenis en alles haakte ik het bolletje helemaal op. Deze liggen nog te wachten tot ik weet wat ik ermee ga doen. 

Dus dit is het eerste wat ik haakte na het ongeluk. Mijn vlindertje zit nu nog aan het vest dat ik droeg met de begrafenis, een vest van Wouter.

En hier laat ik het bij. Ik heb hier niks meer over te zeggen. Volgende keer leukere haakwerkjes.

Fijne dag.

Lieve groetjes,

Emily

butterflies. I made these about a day before the funeral. I got the idea I think from earlybird foundation, who gives out little crocheted birdjes to babies in the nicu. parents of babies who passed away got a set of crocheted butterflies (very different than these ones) 1 would go with the deceased child, and the parents would keep 1.

Well, there you have it. That was my inspiration. Wouters favorite colour was red, so I made these butterflies with schachenmayr catania. I used this pattern and crochethook 3,5mm.

I crocheted 10 at first. 1 for Wouter and 1 for all of us (my parents, my brothers, my grandparents and myself), for a good friend and a friend of the family.

After the funeral I used up the whole skein of yarn on more butterflies. I don't know what to do with them yet.

So here it is. My first crochet project since the accident. My butterfly is still attached to the cardigan I wore to the funeral, Wouters cardigan.

And this is it. I have nothing more to say. Next time more fun projects.

Have a nice day.

Sweet greetings,

Emily

Hello

Ik leef nog. Ik ben er weer. Kennen jullie mij nog? Het heeft even geduurd voor ik weer de draad van het bloggen op kon pakken. Ik wist niet wat ik moest schrijven. Deze post was ik vorige week al aan begonnen, maar het lukte toen gewoon niet. Er zullen vast mensen zijn die willen weten hoe het met mij gaat? Deze vraag wordt zo vaak gesteld.
Hello, it's me. I'm still alive, and I'm back. Do you remember me? It took me a while to start blogging again. I didn't really know what to write. I actually started this post a week ago, but I just couldn't find the right words.
There must be people who want to know how I am doing/coping? 

Het gaat. Ik leef nog, zoals ik al zeg. Het is stabiel. Ik ben stabiel. 
Afgelopen maandag was het alweer 5 weken geleden, en gisteren zou hij 20 jaar geworden zijn. Het is gewoon niet voor te stellen dat Wouter nooit meer terug komt. Dat vind ik het lastige, het onwerkelijke. En ook iets wat zeker nog een tijd gaat duren denk ik. 
I'm okay. I'm still alive, like I said. it is stable. I'm stable.
Last monday it was 5 weeks ago that we lost him, yesterday would have been his 20th birthday. I still can't get my head around the fact that my little brother is gone. And I think it's gonna take a long time before I get ''used to it''.

Ik ben de donderdag na de begrafenis weer begonnen met werken. Op een groep waar iedereen mij goed kent en ik hen. Het geeft afleiding. Ik kan gewoon grapjes maken met cliënten zoals we dat altijd doen en dat vind ik ook belangrijk, want anders gaat het niet goed.
I got back to work the Thursday after the funeral. At a group where I know everyone and they now me. It distracts me. 


En verder gaat het leven door. Heel gek en heel raar, maar alles gaat door. En zo zijn we alweer 5 weken verder.
And then life just goes on. Very strange and very weird. But it's true.

Maar ik begon deze post eigenlijk omdat ik iedereen wil bedanken. Iedereen die mij via mijn blog, instagram, facebook, de post heeft laten weten dat ze met mij en mijn familie meeleven. Het is niet voor te stellen hoeveel steun ik uit alle hoeken en gaten van de haak/blogwereld heb gekregen. Daar werd ik toch ook door verrast en het gaf mij zo'n warm gevoel van binnen. 
But I started this post to thank everyone. Everyone who sent me a message telling me how they symphathize. The messages came from everywhere: here on my blog, instagram, facebook, cards. It is unbelievable how much support I got from every nook and corner in the crochet/blogworld. I got and still get such a warm feeling inside.

Het heeft mij echt laten zien want een community dit is en wat ontzettend trots ik ben dat ik daar deel van uit mag maken. 
This has showed me how amazing this community is and how amazingly proud I am to be part of it.

Ik hoop voor de herfstvakantie nog een aantal keren te kunnen bloggen over de projecten die ik tot nu toe nog heb gemaakt en dat ik na de herfstvakantie geen achterstand meer heb hier. Dus....Hopelijk de komende anderhalve week nog even heel veel spam.
I hope to blog a few times before the autumn holidays start so that I can show you all the projects I have made. I hope to get them all up here before the holidays, so that I can start fresh again after the break. So...hopefully a lot of spam here for the next one and a half week.

Fijne avond lieve mensen.

Have a great evening sweet people.

Lieve groetjes,

Emily

Sweet greetings,

Emily